फेरी इक होर स्वर्गदूत बेदिया ते बाहर आया, तिस्सो जे अग्गी पर अधिकार था; तिने तिस स्वर्गदूता ले जे तेज़ डाटी थी, तिसजो ऊच्चिया अवाज़ा च गलाया, “अपणी तेज डाटिया जो लाईने धरतिया रे अंगूरां रिया बेल्ला रे गुच्छे कट्टी लै, काँह्भई अँगूर पक्की चुक्कीरे।”
ताहली जे मैं मेमने जो छेऊँइ सील तोड़दे हुये देख्या, तां इक बड्डा हिलण हुआ, कने सूरज बाल़ां रे बणाईरे कम्बल़ा साई काला कने पूरा चन्द्रमा खून्ना साई लाल हुईग्या।