तिस्सो जे कैदी हुणे रे खातर तैह कित्या गया, सै जेल्ला च पाया जाणा; तिस्सो जे तलवारा ने मरने खातर तैह कित्या गया, जरूर सै तलवारा ने मारया जाणा। इसरा मतलब परमेशरा रे लोकां जो ईमानदारिया ने सैहण करना चाहिन्दा।
तां सै परमेशरा रे गुस्से री निरी मदिरा, सै जे तिन्हांरे गुस्से रे कटोरे च भरी-भरी ने पाई दित्ति गईरी, पींगा। तिस पवित्र स्वर्गदूतां रे सामणे कने मेमने रे सामणे आग्ग कने गन्धका री पीड़ा च पौणा।
फेरी इक होर स्वर्गदूत बेदिया ते बाहर आया, तिस्सो जे अग्गी पर अधिकार था; तिने तिस स्वर्गदूता ले जे तेज़ डाटी थी, तिसजो ऊच्चिया अवाज़ा च गलाया, “अपणी तेज डाटिया जो लाईने धरतिया रे अंगूरां रिया बेल्ला रे गुच्छे कट्टी लै, काँह्भई अँगूर पक्की चुक्कीरे।”
काँह्भई तिसरे न्याय सच्चे कने ठीक ये, इस खातर भई तिने तिसा बड्डिया वेश्या रा न्याय कित्या, सै जे सारिया धरतिया जो अपणे व्यभिचारा ने गुमराह कराँ थी, कने तिसाते अपणे दास्सां रे खून्ना रा बदला लित्या।”
ताहली जे मेमने पंजवीं सील तोड़ी, तां मैं बेदिया रे थल्ले तिन्हांरे प्राणां जो देख्या, सै जे परमेशर रे वचनां रिया वजह ते, कने तिसा गवाहिया रिया वजह ने सै जे तिन्हें दित्ति, मारी दित्ते गये थे।