1 फेरी मैं स्वर्गा च इक होर बड्डा कने अदभुत नशाण देख्या, यनि सात्त स्वर्गदूत तिन्हांले जे सत्तों आखरी मुशीवतां थिआं, काँह्भई तिन्हांरे हुई जाणे पर परमेशरा रे गुस्से रा अन्त आ।
तां सै परमेशरा रे गुस्से री निरी मदिरा, सै जे तिन्हांरे गुस्से रे कटोरे च भरी-भरी ने पाई दित्ति गईरी, पींगा। तिस पवित्र स्वर्गदूतां रे सामणे कने मेमने रे सामणे आग्ग कने गन्धका री पीड़ा च पौणा।
फेरी मैं मन्दरा च किसी जो ऊच्चिया अवाज़ा च तिन्हां सत्तां स्वर्गदूतां ते ये बोलदे सुणया, “जाओ परमेशरा रे गुस्से रे सत्तों इ कटोरयां जो धरतिया पर लटी दवा।”
तिन्हां सत्तां स्वर्गदूतां ले जे सै सात्त कटोरे थे, तिन्हां चते इक्की आईने मेरने ये गलाया, “इतखा औ, हऊँ तिज्जो तिसा बड्डी वेश्या री सजा दसगा सै जे बौहत सारे पाणिये रे ऊपर बैठीरी।
जाति-जाति जो मारने खातर तिसरे मुँआं ते तेज धार तलवार निकल़ां इ। तिस तिन्हांरे ऊपर लोहे री रौड़ा ने राज करना। तिस सर्वशक्तिमान परमेशरा रे भयानक गुस्से री जलजलाहटा री मदिरा रे कुण्डा च अंगूरां जो पीहणा।
फेरी भीं महामारिया ते बचीरे लोक सै जे नीं मरे थे, मन नीं फिराया, ये भई तिन्हें बुरीआत्मा री कने बेजान सोने, चाँदी, पीतल, पत्थराँ कने लकड़ां रियां मूर्तियां री पूजा करना बन्द नीं कित्या। ये मूर्तियां नांत देक्खी सकदियां, नां सुणी सकदियां, नां चली सकदियां।