“पढ़ने औल़ा समझी लो : इक दिन ताहली जे तुहें तिस ज्वाड़ने औल़ी गन्दी चीज़ा जो मन्दरा च खढ़ी रिया जो देखगे, तित्थी जे तिसा चीज़ा रा रैहणा ठीक नींआ, कने तिसरिया वजह ते जे मन्दर उजाड़ बणी जां। तां सै जे यहूदिया प्रदेशा च ओ सै पहाड़ा पर नट्ठी जायों।
इस खातर जे अहांरे बुरे काम्म ये परगट करो भई परमेशर सही आ, तां अहें क्या बोल्ली सक्कां ये? क्या ये परमेशरा रे खातर गल़त आ भई सै गुस्सा करो कने अहौं सजा देओ? (हऊँ अपणी ये गल्ल माहणुये रे स्वभावा पर बोलीराँ)।
फेरी मैं अग्गी च मिस्से शीशे साई इक समुद्र देख्या; सै लोक जे तिस पशुये पर कने तिसरिया मूर्तिया पर, कने तिसरे नौंआं रे अंका पर जयवन्त हुये थे, तिन्हांजो तिस कच्चा रे समुद्रा ले परमेशर रियां वीणां जो लईने खढ़िरे देख्या।