14 दुज्जी विपत्ति खत्म हुई; हुण तिज्जी विपत्ति छोड़े औणे औल़ी।
फेरी मैं स्वर्गा च इक होर बड्डा कने अदभुत नशाण देख्या, यनि सात्त स्वर्गदूत तिन्हांले जे सत्तों आखरी मुशीवतां थिआं, काँह्भई तिन्हांरे हुई जाणे पर परमेशरा रे गुस्से रा अन्त आ।
ताहली जे मैं फेरी देख्या, तां अम्बरा रे बिच इक्की ऊकाबा जो उड़दे कने ऊच्चिया अवाज़ा च येढ़ा बोलदे सुणया, “इन्हां तिन्नां स्वर्गदूतां री तुरहिया री अवाज़ा रिया वजह ते, तिन्हांरा बजणा जे अजें बाकी आ, धरतिया पर रैहणे औल़यां पर हाय, हाय, हाय!”
पैहली विपत्ति खत्म हुई; देक्खा, इन्हां सरियां गल्लां ते बाद दो होर विपत्तियां औणे औल़ियां इ।