फेरी यीशु तिन्हां ग्याराँ चेलयां जो बी दुस्या, तंजे सै रोटी खाणे बैठिरे थे। तिने लोकां रे लगातार विश्वास करने जो नकारने कने ढिठाईया पर ल़ुहामा दित्या, काँह्भई तिन्हेंजे तिसजो मुड़दयां चते जिऊंदा हुणे ते बाद देख्या था, तिन्हें बी तिसरा विश्वास नीं कित्या।
पर तिने मुड़ीने अपणयां चेलयां खौ देख्या, कने पतरसा जो डान्टी ने गलाया, “शैतान्न मेरे सामणे ते दूर हुई जा, काँह्भई तू परमेशरा साई नीं, पर माहणुआं साई सोच्चया राँ।”
पर यीशु सै जे किछ बोलीराँ था, चेले तिसरियां गल्लां रा मतलब नीं समझी पाये : कने ये गल्ल तिन्हाते छुपीरी रैई, कने तिने जो किछ गलाया था सै तिन्हां रिया समझा च नीं बैट्ठया।
पर चेले इसा गल्ला जो नीं समझी पाये थे भई सै अपणिया मौती रे बारे च गलाईरां था, कने येई गल्लां तिन्हांते छिपीरी रैईयां भई सै तिन्हांजो जाणी नीं पाओ, कने सै सब जणे इसा गल्ला रे बारे च यीशुये ते पुछणे ते डराँ थे।
तिसरे चेले ये गल्लां पैहले नीं समझे थे, पर तंजे यीशुये री महिमा प्रगट हुई तां तिन्हांजो याद आया भई ये गल्लां तिसरे बारे च लिखी रियां थिआं, कने होरीं लोकें तिसने इस तरिके राई बर्ताब कित्या था।
यीशु समझी गया भई सै मेरियां गल्लां रा मतलब पुछणा चांये, इस खातर तिने तिन्हांजो गलाया, “हऊँ तुहांजो ये जे गलाया राँ, क्या इस पर वचार करया रायें, ‘थोड़े बगता तक तुहें मिन्जो नीं देखी सकगे, कने, थोड़े बगता बाद तुहां मिन्जो फेरी देखणे लगणा?’
इतणे च तिसरे चेले आई पुज्जे, कने तिन्हांजो ये देखीने सच्ची जो बौहत हैरानी हुई भई सै इक जनाना ने गल्ल-बात करी रां; पर किन्हिये बी तिसते किछ नीं पुच्छया, भई “तू क्या चाँह यनि किस खातर इसाने गलाईरां?”