1 फेरी यीशुये अपणयां चेलेयां जो गलाया, “हऊँ तुहांजो सच बोलां भई तुहां चते किछ लोक सै जे येत्थी खढ़िरे, तदुआं तक नीं मरना, तदुआं तक जे परमेशरा जो सामर्था सौगी राज करदे हुए नीं देक्खी लो।”
तिस बगत माहणुये रे पुत्रा रे औणे रा नशाण अम्बरा च परगट हूणा, कने फेरी धरतिया पर सारी जातियां रे लोकां छाती पिट देयां बलाप करना; कने तिन्हां माहणुये रे पुत्रा जो बड्डिया सामर्थ कने महिमा सौगी स्वर्गा रे बद्दल़ा पर औन्दे देखणा।
“ताहली जे माहणुये रे पुत्रा यनि मांह वापस अपणिया महिमा च औणा कने सारे स्वर्गदूत मेरे सौगी औणे, तां मांह सब्बी लोकां पर राज करने खातर अपणे राजकीय संघासणा पर बैठणा।
कने हऊँ तुहांजो विश्वास दिलां भई येत्थी खढ़ी रयां चते किछ माहणु येढ़े भई तालुआं तक जे सै परमेशरा जो राज करदा हुआ देक्खी नीं लेन्दे तदुआं तक तिन्हाजो मौत नीं औणी।”
इयां ये गल्लां विश्वासी भाईयां च येत्थी तको फैली गियां भई, तिस चेले नीं मरना। पर यीशुये येढ़ा नीं बोलीरा था भई, तिस चेले नीं मरना। पर ये बोलीरा था, जे, हऊँ चाऊँ भई मेरे औणे तक सै जिऊंदा रौ। तां इसते तिज्जो क्या?
पर अहें यीशुये जो देक्खां ये, सै जे स्वर्गदूतां ते किछ इ वगता रे खातर घट कित्या गया था, ताकि परमेशरा रे अनुग्रह रे जरिये सै सब्बीं रे खातर मरी सक्को। कने काँह्भई तिने दुख सैया कने मरया, तां हुण अहें जाणाँ ये भई सै महिमामय आ कने आदर कित्या गईरा।