22 शास्त्री बी सै जे यरूशलेम नगरा ते आईरे थे, येढ़ा बोलणे लगे, “येत बुरीआत्मां रे मुखिये शैतान्ना रे सहारे बुरीआत्मां जो बाहर नकाल़ां।”
चेले जो गुरुये रे, कने दास्सा जो अपणे स्वामिये रे बराबर हुणे ची सन्तोख करना चाहिन्दा; तां जे सै मिन्जो यनि घरा रे मालका जोई शैतान बोलां ये, तां तुहें तिन्हांते केढ़े व्यवहारा री आशा रक्खां ये?
काँह्भई यूहन्ना होरी लोकां साई न खान्दा आया न पीन्दा आया, पर लोक बोलां थे भई तिसच बुरीआत्मा इ।
ताहली जे फरीसियें ये सुणया तां तिन्हें गलाया, “ये शैतान्ना रा सेवक होणे रिया वजह ने बुरीआत्मा जो बाहर कड्डां।”
फेरी किछ फरीसी कने यहूदी शास्त्री यरूशलेम ते यीशुये ले आये कने तिसते पुच्छया,
पर फरीसी गलाई कराँ थे, “येत बुरीआत्मां जो शैतान्ना रे मुखिये री सहायता ने बाहर कड्डां।”
तां फरीसी कने किछ यहूदी शास्त्री सै जे यरूशलेम नगरा ते आईरे थे यीशुये रे चऊँ पासयां कट्ठे हुये,
किछ लोकें गलाया, “इस्सो ये ताकत, बुरीआत्मा रे मुखिये (बालज़बूला) ते मिलां इ, सै जे शैतान आ!”
इक दिन ताहली जे यीशु बचनां री शिक्षा देईराँ था, तां किछ फरीसी कने व्यवस्थापक बी ऊथी बैठिरे थे, ये लोक गलील कने यहूदिया प्रदेशा रे हर इक गाँवां ते कने यरूशलेम नगरा ते आईरे थे काँह्भई चंगा करने औल़ी प्रभुरी सामर्थ यीशुये सौगी थी।
यरूशलेम च मन्दरा री स्थापना रा त्योहार मनाया जाईराँ था; कने ठण्डा रे दिन थे।
लोकें जबाब दित्या, “तू बुरीआत्मा रे वशा चा! तिज्जो कुण मारना चांह?”
ये सुणीने यहूदियें तिसने गलाया, “क्या अहांरा ये बोलणा ठीक नीं था भई तू सामरी आ, कने तूह च इक बुरीआत्मा इ?”
यहूदियें तिसने गलाया, “हुण अहें जाणीगे भई तूह च बुरीआत्मा समाईरी। अब्राहम मरीग्या, कने भविष्यवक्ते बी मरीये; कने तू बोल्लां, ‘जे कोई मेरियां सखाई रियां गल्लां रा पालन करगा, तिस कदीं नीं मरना।’