7 “इस माहणुये जो येढ़ा नीं बोलणा चाहिन्दा? येत परमेशरा री निंध्या कराँ! परमेशरा ते इलावा होर कोई पाप माफ नीं करी सकदा!”
महायाजक येढ़ा सुणी ने इतणा गुस्सा हुईग्या भई सै अपणे कपड़े फाड़दे हुये बोलणे लगया, “इने परमेशरा री निंध्या किति, हुण अहांजो होर गवाह नीं चाहिन्दे? तुहें सारयां इसजो परमेशरा रे बरोधा च बोलदे हुये सुणया।
कने कई यहूदी शास्त्रियें अप्पूँ चियें गलाया, भई “ये माहणु त परमेशरा री निंध्या कराँ।”
काँह्भई तुहें सुणील्या भई यीशुये परमेशरा रे बरोधा च बुरा बोल्या! इस खातर तुहांरा क्या फैसला?” तिन्हें सब्बीं गलाया भई यीशु दोषी था, कने मौती रे लायक आ।
फेरी किछ यहूदी शास्त्री सै जे तिस घरा च बैठिरे थे, जो किछ यीशुये बोल्या तिसरे बारे च सै अपणे-अपणे मना च सोचणे लगे,
यीशुये इकदम जाणील्या, भई सै अपणे-अपणे मना च येढ़ा बचार करया रायें, कने तिन्हांजो बोल्या, “तुहांजो येढ़ा नीं सोचणा चाहिन्दा।
फेरी शास्त्री कने फरीसी अपणे-अपणे मनां च बिचार करने लगे भई, “ये कुण आ, सै जे परमेशरा री निंध्या कराँ? परमेशरा जो छड्डिने कुण पापां जो माफ करी सक्कां?”
सै लोक जे तिन्हाने सौगी रोटी खाणे बैठिरे थे, सै अपणे-अपणे मनां च विचार करने लगे, “ये माहणु अपणे आप जो क्या समझां? भई ये लोकां रे पाप माफ करदा फिरो?”
यहूदियें तिस्सो जबाब दित्या, “भलाईया रे कम्मां खातर अहें तिज्जो पत्थर नीं मारया करदे पर परमेशरा री निंध्या करने रिया बजह ने; कने इस खातर भई तू माहणु हुईने अप्पूँजो परमेशर बणाईराँ।”
तां तिस्सो जे पिता पवित्र करीने संसारा च भेज्या, तुहें तिस्सो बोलां ये, ‘तू निंध्या करीराँ,’ इस खातर मैं गलाया, हऊँ परमेशरा रा पुत्र आ?