फसह रे त्योहारा ते पैहले, यीशुये जाणील्या भई, सै बगत नेड़े आ ताहली जे तिस इस संसारा जो छड्डिने पिता परमेशरा लौ चली जाणा। तिने संसारा च सै जे तिसरे अपणे लोक थे कने सै जे तिसने प्यार कराँ थे, तिन्हांने बौहत सारा प्यार जताया।
यीशुये तिसाजो गलाया, मेरयां पैराँ ने लिपटी ने मिन्जो मत रोक, काँह्भई हऊँ अजें तक पिता ले नीं गईरा, तू मेरे भाईयां लौ जा, कने तिन्हांजो दस हऊँ अपणे परम पिता कने तुहांरे परम पिता, अपणे परमेशर कने तुहांरे परमेशरा ले जाया रां।
जलपान करने ते बाद यीशुये शमौन पतरसा जो गलाया, “हे यूहन्ना रे पुत्र शमौन, क्या सच्चमुच तू मेरने इन्हांते जादा प्यार कराँ?” पतरसे यीशुये जो जवाव दित्या, “हाँ, प्रभु! तू जाणाँ भई हऊँ तिज्जो प्यार करां।” यीशुये पतरसा जो गलाया, “मेरे चेलयां जो सम्भाल़ सै जे मेमनयां साई ये।”
यूहन्ना रे बपतिस्मे ते लईने तिसरे अहां लाते चक्के जाणे तका सै लोक जे हमेशा अहांने सौगी रै, ठीक आ भई तिन्हां चते इक माहणु अहां सौगी तिसरे जिऊंदा हुणे रा गवाह बणी जाओ।”
इयां इ परमेशरा रे सज्जे हत्था ते सब्बींते ऊच्ची जगह पाईने, कने पिता ते सै पवित्र आत्मा पाईने तिसरी प्रतिज्ञा जे कित्तिरी थी, तिने ये भेज्जी दित्तिरा सै जे तुहें देख्या कने सुणया रायें।
जरूरी आ भई यीशु स्वर्गा च तिस बगता तक रौ तदुआं तका जे सब्बीं गल्लां रा सुधार नीं करी लो, तिसरे बारे च जे पुराणे वगता ते परमेशरे अपणे पवित्र भविष्यवक्तयां रे मुँआं ते दस्सीरा।
काँह्भई परमेशरे तुहांजो मसीह ने सौगी मूईरयां चा ते जिऊंदा करीने खड़ा कित्या, तां तिन्हां चिज़ां रे खातर कोशिश करदे रौआ, सै जे स्वर्गा च मौजूद इयां तित्थी जे मसीह परमेशरा रे सज्जे पास्से बैठिरा।
इसच शक निआं भई अहांरे विश्वासा च महान भेत आ : मसीह सै जे माहणु बणीने आया, पवित्र आत्मे दिखाया भई सै सच्चमुच परमेशरा रा पुत्र था, स्वर्गदूतें तिसजो देख्या, सारी जातियां रे लोकां च तिसरे बारे रा प्रचार हुया, संसारा रे लोकें तिस पर विश्वास कित्या, कने परमेशर तिस्सो स्वर्गा च लेईग्या।
पुत्र इ तिसरिया महिमा रा तेज आ कने सै हर तरह ते परमेशरा साई आ, सैई अपणे सामर्था रे वचना ने सारी सृष्टिया जो सम्भाल़ां। सै लोकां रे पापां जो माफ करीने आदर कने अधिकारा रिया जगह सै जे स्वर्गा च पिता परमेशरा रे सज्जे पासे जाई बैट्ठीरा।
सै जे अहांजो विश्वासा रिया तरफा लेई जां कने अहांरे विश्वासा जो सिद्ध करने औल़े यीशुये रिया तरफा देखदे रैं। तिने जे तिसा खुशिया खातर सै जे औणे औल़े दिनां च मिलणे औल़ी थी, बेज्जतिया री परवाह नीं करीने क्रूसा री मौत सही ली, कने परमेशरा रे संघासणा रे सज्जे पासे आदरा रिया जगह जाई बैट्ठया।
इस खातर येढ़ा महायाजक अहां रियां जरूरतां जो पूरा कराँ, सै जे पवित्र, निष्कपट, कने निर्मल आ, कने पापियां ते लग आ, कने तिस्सो जे परमेशर स्वर्गा च लेईग्या।
हुण सै जे गल्लां अहें गलाया रायें तिन्हां चते सब्बीं ते बड्डी गल्ल येई, भई अहांले येढ़ा महायाजक आ, सै जे स्वर्गा च परमेशरा रे महामहिमन संघासणा रे सज्जे पासे बैठिरा,
मसीहे माहणुआं रे बणाईरे तिस परमपवित्र स्थाना च प्रवेश नीं कित्या, सै जे सच्चे परमपवित्र स्थाना री सिर्फ इक नकल थी। पर तिने त खुद स्वर्गा ची प्रवेश कित्तिरा ताकि हुण सै अहांरे खातर अप्पूँजो परमेशरा रे सामणे मौजूद करो।