तिस बगत माहणुये रे पुत्रा रे औणे रा नशाण अम्बरा च परगट हूणा, कने फेरी धरतिया पर सारी जातियां रे लोकां छाती पिट देयां बलाप करना; कने तिन्हां माहणुये रे पुत्रा जो बड्डिया सामर्थ कने महिमा सौगी स्वर्गा रे बद्दल़ा पर औन्दे देखणा।
यीशु तिन्हांजो उदाहरण देईने ये दसणा चाँह, भई “क्या बरातिये, तदुआं तक जे लाड़ा तिन्हां सौगी आ, दुख मनाई सक्कां ये? पर सै दिन औणे भई ताहली जे लाड़ा तिन्हाते लग कित्या जाणा, तिस बगत सै दुखी हुणे कने उपवास रखणा।
तां ताहलूं दुज्जी बारी कुकड़े झांग दित्ति। पतरसा जो यीशुये री गलाई री गल्ल याद आई, भई “कुकड़ा रे दो बार झांग देणे ते पैहले तू तिन्न बारी मेरा इन्कार करना।” सै इसा गल्ला जो सोच्चीने दुखी हुया कने रोणे लगया।
यीशुये तिन्हाने गलाया, “येढ़ा लगां भई तुहें किसी गल्ला पर बड़ा सोच विचार करी रायें?” सै तिसा इ जगह पर खड़ीगे, कने उदासी तिन्हारे चेहरे पर साफ सुझया राँ थी।