70 पर सै फेरी मुकरी गया। थोड़िया देरा बाद तिने सै जे नेड़े खढ़िरे थे भीं ते पतरसा जो गलाया, “जरूर तू बी तिन्हां चते इक आ; काँह्भई तू गलीली बी आ।”
पर सै मुकरी गया कने गलाया, “हऊँ नीं जाणदा कने नांई समझां भई तू क्या गलाया राईं।” फेरी सै बाहर गल़िया च चलिग्या; कने कुकड़े झांग दित्ति।
सै दासी तिस्सो देखीने तिन्हाने सै जे सौगी खढ़िरे थे, फेरी भीं बोलणे लगी, “ये तिन्हां चते इक आ।”
पर सै अप्पूँजो कोसणे कने कसम खाणे लगया, भई “हऊँ तिस माहणुये जो नीं जाणदा, तिसरी जे तुहें चर्चा करया रायें; काँह्भई परमेशर जाणाँ भई हऊँ सच्च बोलीराँ। जे इसच थोड़ा बी झूठ आ, तां सै मिन्जो इसरी सजा देओ।”
सै सब हैरान-परेशान हुईने बोलणे लगे, “देक्खा, ये जे बोल्या रायें क्या सब गलीली नींये?