41 फेरी सै तिज्जी बार प्राथना करने गया कने वापस आईने गलाया, “तुहें हुण बी सैईने आराम करी रायें? बस! वगत आई चुक्कीरा! देक्खा माहणुये रा पुत्र यनि हऊँ पापियां रे हात्था च पकड़वाया जाणा।
कने फेरी आईने तिन्हां तिन्नां जो सुत्तीरा देख्या, काँह्भई तिन्हांरियां आक्खीं च निन्द इतणी जादा थी भई सै आक्खीं खोल्ही नीं पाया राँ थे : कने नीं जाणदे थे भई तिस्सो क्या जवाब दईये।
“हुण मेरा जी घबराया राँ। इस खातर हुण हऊँ क्या बोलूं? ‘हे पिता, मिन्जो इस दुखा रिया घड़िया ते बचा?’ काँह्भई हऊँ इस इ वजह ते इस संसारा च आया ताकि दुख सहूँ।
यीशु अपणे चेलयां ने ये गल्लां बोलणे ते बाद, स्वर्गा खौ देखीने गलाणे लगया, “मेरे पिता सै वगत आईगरा अपणे पुत्रा री महिमा कर, इस खातर भई पुत्रा रे जरिये तेरी महिमा हो।
ये गल्लां तिने मन्दरा रे अंगणा च उपदेश देन्दे हुये भण्डार घरा च बोल्ली, कने किन्हिये बी तिस्सो नीं पकड़या, काँह्भई तिसरे दुख सैहणे कने मरने रा बगत हल्तियें नीं आईरा था।