तिने लोकां जो गलाया भई तुहें घा पर बैठी जावा, फेरी तिने सै पांज्ज रोटियां कने दो मच्छियां लेईने स्वर्गा खौ देख्या कने रोटिया खातर परमेशरा रा धन्यवाद कित्या फेरी रोटिया रे दो-दो टुकड़े करीने सै अपणे चेलयां ले लोकां जो बंडणे जो दित्ते।
काँह्भई माहणुये रा पुत्र यनि हऊँ त मरने इ औल़ा, तियां जे पवित्र शास्त्रा च भविष्यवक्तयां मेरे बारे च दस्सीरा, पर तिस माहणुये जो बौहत भयानक सजा मिलणी तिस जे माहणुये रे पुत्रा जो यनि मिन्जो पकड़वाणा! जे तिस माहणुये रा जन्म इ नीं हुईरा हुंदा, तां तिस खातर भला हुंदा।”
तिने चेलयां जो गलाया, “ये अँगूरी रस मेरे खून्ना साई आ। मेरा खून लोकां रिया तरफा ते बलिदान्ना रे रुपा च बहाया जाणा। इसते ये वाचा साबित हूणी सै जे परमेशर अपणयां लोकां ने करां।
यीशुये तिन्हां पंज्जाँ रोटियां जो कने दूँईं मच्छियां जो लया, कने स्वर्गा खौ देखीने परमेशरा जो धन्यवाद दित्या, कने रोटियां रे दो-दो टुकड़े करीने चेलयां जो देन्दा गया भई सै लोकां जो खाणे जो देओ, कने सै दो मच्छियां बी तिन्हां सबनी च बन्डी तियां।