7 पर ताहली जे करसाणें तिसरे पुत्रा जो औन्दे हुये देख्या, तां तिन्हें इक्की दूये ने गलाया, ‘येई त बगीचे रा बारस आ। आओ, अहें इस्सो मारी दईये, तां सब किछ अहांरा हुई जाणा।’
ताहली जे राजा हेरोदेस ये जाणिग्या, भई जोतषियें तिसने चाल खेल्ही, तां सै गुस्से च लाल पील़ा हुईग्या, तिने अपणे सिपाईयां जो हुक्म दित्या भई बैतलहम कने तिसरे अक्खा-बक्खा रे इलाके रे दुईं साल्लां रे या इसते छोट्टयां बच्चयां री, हत्या करी दित्ति जाओ। (जोतषियां रे दस्सीरे बगता जो आधार बणाईने)
तिस यीशुये जो, सै जे परमेशरा री बणाई रिया योजना कने पैहले रे ज्ञाना रे मुतावक पकड़वाया गया, तुहें अर्धमियां रे हत्था ते तिस्सो क्रूसा पर चढ़वाई ने मारी दित्या।
“क्या अहें तुहांजो समझाई ने हुक्म नीं दित्या था भई तुहें इस नौआं ते उपदेश देहां देन्दे? तां बी देक्खा, तुहें सारे यरूशलेम जो अपणे उपदेशा ते भरीत्या कने तिस माहणुये रिया हत्या रा दोष अहां पर मढ़ना चाँह थे।”
इन्हां दिनां रे आखिर च परमेशरे अहांने अपणे पुत्रा रे जरिये गल्लां कित्तियां, तिसजो जे परमेशरे सारियां चिज़ां रा बारस बणाया कने तिसरे जरिये जे परमेशरे सारे संसारा जो रचीरी।