तां यीशुये अपणे चेलयां जो अप्पूँ ला सद्दीने तिन्हांने गलाया, “हऊँ तुहांजो सच्च बोलां भई मन्दरा रिया दान-पेट्टिया च पाणे औल़यां चते इस गरीब विधवे सब्बीं ते जादा दान दित्या;
तिन्हां चते छोट्टे मुण्डुये पिता ने गलाया, ‘पिता! हऊँ तुहांरे मरने तक इन्तजार नीं करी सकदा इस खातर तुहांरी जायदाता च सै जे मेरा हिस्सा बणां सै मिन्जो हुण दे।’ फेरी तिसरा पिता अपणे दुईं मुण्डुआं च अपणी जायदात बन्डी देआं।
तिसा भीड़ा च येढ़ि जनाना थी तिसाजो जे बारा साल्लां ते खून बैहणे री बमारी थी। तिसा जनाना ले सै जे किछ था सै सारा तिसे बैदां ले जाईने खर्ची दितिरा था, तां बी किसी ते ठीक नीं हुई थी।
पर जिस किसी ले संसारिक धन-दौलत हो कने सै अपणे साथी विश्वासिये जो जरूरत मन्द देखीने तिस पर तरस नीं खाओ, तां तिसच परमेशरा रा प्यार कियां बणीने रैई सक्कां?