कने जे कोई मेरे इन्हां भोल़े-भाल़े चेलयां चा ते किसी इक्की जो बी इस खातर इक गलास ठन्डे पाणिये रा देयो भई सै मेरा चेला, तां हऊँ तुहांजो सच्च बोलां भई तिस्सो इसरा ईनाम जरूर मिलणा।”
काँह्भई सारयां देणे औल़यां अपणे बौहत पैसे चते किछ हिस्सा दान दित्या, पर इस बिधवे अपणा सब किछ देईत्या येत्थी तक भई तिसाले जिऊंदा रैहणे खातर बी किछ नीं रैया।”
ये गल्लां तिने मन्दरा रे अंगणा च उपदेश देन्दे हुये भण्डार घरा च बोल्ली, कने किन्हिये बी तिस्सो नीं पकड़या, काँह्भई तिसरे दुख सैहणे कने मरने रा बगत हल्तियें नीं आईरा था।
ताहली जे बौहत संकटा ते तिन्हांरा इम्तेहान हुया था तां बी सै बौहत खुश हुये कने हलाँकि ये बौहत गरीब थे फेरी भीं तिन्हें उदारता ने दुज्जे विश्वासियां री मदद करने जो पैसा दित्या।