यीशुये तिन्हाने गलाया, “क्या तुहें पवित्रशास्त्रा रा ये बचन नीं पढ़या: ‘राजमिस्त्रियें इक्की पत्थरा जो बेकार समझीने सटाईत्या था, पर वगत औणे पर पता लगया भई सैई पत्थर कुणे रा सबनीं ते खास पत्थर बणीग्या? येढ़ा परमेशरा रिया तरफा ते हुया, सै जे अहां रियां नज़राँ च त नोखा।’
“पढ़ने औल़ा समझी लो : इक दिन ताहली जे तुहें तिस ज्वाड़ने औल़ी गन्दी चीज़ा जो मन्दरा च खढ़ी रिया जो देखगे, तित्थी जे तिसा चीज़ा रा रैहणा ठीक नींआ, कने तिसरिया वजह ते जे मन्दर उजाड़ बणी जां। तां सै जे यहूदिया प्रदेशा च ओ सै पहाड़ा पर नट्ठी जायों।
यीशुये तिन्हांजो जबाब दित्या, “क्या तुहें पवित्रशास्त्रा च ये कदीं मनी पढ़या भई तंजे अहांरे महान पूरवज दाऊद जो जरूरत पई, कने ताहली जे तिस्सो कने तिसरे साथियां जो भूक्ख लगी, तां तिने क्या कित्या था?
इस खातर यीशुये तिन्हाजो जवाब दित्या, “क्या तुहें पवित्र शास्त्रा च नीं पढ़या भई अहांरे पुरखे, दाऊद राजे, तिस बगत ताहली जे सै कने तिसरे साथी भूखे थे तिन्हे क्या कित्या?
तियां जे पवित्रशास्त्रा च लिखिरा, “ध्याना ने सुणा, हऊँ यरूशलेम च इक पत्थर रखां तिसते जे लोकां जो ठोकर लगणी कने सै गिरने, पर सै जे कोई तिस पर विश्वास कराँ सै कदीं शर्मिन्दा नीं हूणा।”