कने नासरत नौआं रे नगरा च जाईने बसीग्या, ताकि सै बचन पूरा ओ, सै जे भविष्यवक्तयां यीशुये रे बारे च दस्या था : भई “तिस्सो लोकां जाणना भई सै नासरत नगरा ते आ।”
कने दो अन्हे, सै जे सड़का रे कण्डे बैठिरे थे, ताहली जे तिन्हे सुणया भई यीशु तिन्नी चियें जाई करां, सै रड़ाये कने बोलणे लगे, “प्रभु, दाऊद रे वंशज, अहां पर दया कर।”
सै लोक जे तिन्हारे अग्गे पिच्छे चलीरे थे सै सब जणे जोरा-जोरा ने बोलणे लगे, “राजा दाऊद रे तिस वंशजा री जय हो! परमेशर तिसजो आशीष देओ, सै जे प्रभुये रे नौआं पर औआं, जय हो परमेशरा री सै जे स्वर्गा च बराजा।”
तिने चिल्लाई ने गलाया, “हे यीशु नासरी, अहांजो तेरते क्या काम्म आ? क्या तू अहांरा नाश करने आईरा? हऊँ तिज्जो जाणाँ, भई तू कुण आ, तू परमेशरा रा पवित्र पुत्र आ!”
फेरी यीशु नासरत नगरा च वापस आया, तित्थी जे सै पल़या-बढ़या था, तां अपणी रीता रे मुतावक सै विस्रामा रे दिन यहूदी सभा घरा च गया कने ऊथी पवित्रशास्त्र पढ़ने खातर खड़ा हुआ।
काँह्भई अहें तिस्सो येढ़ा बोलदे सुणीरा भई नासरत नगरा रे यीशुये इस मन्दरा जो रुढ़ाई देणा, कने तिन्हां रितियां जो बदली देणा सै जे मूसे अहांजो दित्ति रियां।”
“मैं यीशुये अपणे स्वर्गदूता जो इस खातर भेज्या, भई तुहांरे अग्गे कलीसियां रे बारे च इन्हां गल्लां री गवाही देओ। हऊँ दाऊद रा मूल कने वंश, कने चमकदा हुआ तड़के रा तारा।”