फेरी थोड़ा अग्गे खिसकणे ते बाद सै मुँआं रे भार पैईने, प्राथना करने लगया, “हे मेरे पिता, जे हुई सक्को तां माह पर ये दुख नीं औणे दे, तां बी तेढ़ा जे हऊँ चाँह तेढ़ा नीं, पर तियां जे तू चाँह तियां इ ओ।”
कने गलाया, “हे अब्बा, हे पिता, तेरते सब किछ हुई सक्कां। इस दुखा ते मिन्जो बचाई लै तिस्सो जे हऊँ भोगणे औल़ा : तां बी तेढ़ा जे हऊँ चाँह तेढ़ा नीं, पर सै जे तू चाँह सैई हो।”
पर औणे औल़े दिनां च मिन्जो कष्टां येढ़े डुबोई देणा तियां जे बपतिस्मे च पाणी माहणुये जो डुबोई देआं, कने तदुआं तक जे सै पूरा नीं हुई जान्दा, तदुआं तक मेरा मन बड़ा व्याकुल रैहणा।
इस तरिके ने पवित्र आत्मा बी अहांरी कमजोरियां च मदद कराँ, काँह्भई अहें नीं जाणदे भई प्राथना किस तरिके ने करनी चाहिन्दी, पर पवित्र आत्मा खुद इ येढ़े सुसकार भरी-भरी ने, तिन्हारा जे शब्दां च ब्यान नीं कित्या जाई सकदी, अहांरे खातर विनती कराँ;