कोई माहणुये रे पुत्रा रे बरोधा च जे किछ बोलां, तां तिसरा सै अपराध माफ कित्या जाणा, पर जे कोई पवित्र आत्मा रे बरोधा च बोलगा, तिसरा अपराध न त इस वगता च कने न औणे औल़े वगता च माफ कित्या जाणा।
कने हरेक नगरा रे चेलयां रे मना जो मजबूत करदे रहे कने ये उपदेश देआं थे भई विश्वासा च बणीरे रौआ; कने ये बोलां थे, “अहांजो मते दुख सहीने परमेशरा रे राज्जा च जाणे मिलणा।”
अहें दुखां रे वगता च बी, हमेशा खुश ये; हलाँकि अहें गरीब ये, फेरी बी बौहत लोकां जो आत्मिकता च अमीर बणाई दें। लोक समझां ये अहांले किछ निआं, जबकि अहांले त सब किछ आ।
परमेशर तिसजो आशीष देआं सै जे मुशिबतां च अटल रैयां काँह्भई परीक्षां च खरा उतरने ते बाद तिस अनन्त जीवना रा मुकट पैहनणा, तिस्सो जे परमेशरे अपणे प्यार करने औल़यां जो देणे रा वायदा कित्तिरा।
तिन्हां लोकां जो अहें काफी आदर दें, सै जे धीरजा ने दुख सैहन्दे रैं। तसल्लिया ने सैहणे औल़यां च अय्यूब इक आदर्श आ; तिसरे अनुभवा ने अहें सिक्खां ये भई परमेशरा रिया योजना रा अन्त कियां भलाईया च हुआं, इस खातर भई प्रभु कितना दयालु कने करुणा ने भरीरा।
बचार करीने देक्खा, भई परमेशर पिता अहांने केढ़ा प्यार कित्या, भई अहें परमेशरा रे बच्चे बणी सक्को, कने सै सच्चमुच अहें हाये बी ये, इसा वजह ने संसारा रे लोक अहांजो नीं जाणदे, काँह्भई तिन्हें परमेशर पिता जो बी नीं जाणया।
हऊँ तेरे दुख, कने तेरी गरीबिया जो जाणाँ, पर तू अमीर आ! कने हऊँ तिन्हां रिया निंध्या जो बी जाणाँ सै लोक जे अप्पूँजो यहूदी बोलां ये, कने हये नींये, पर शैतान्ना री सभा ये।