40 इक कोढ़ी माहणुये तिसले आईने, तिसरे सामणे घुटने टेक्कीने तिसने विनती कित्ती, “जे तुहें चाओ तां मेहरवानी करीने मिन्जो इस रोगा ते ठीक करा।”
भई अन्हे देक्खां ये कने लंगड़े चला फिराँ ये, कोढ़ी ठीक कित्ते जांये कने टौणे सुणां ये, मुड़दे जिऊंदा कित्ते जायें, कने दीन दुखियां जो यीशु मसीह रिया खुशखबरिया रा प्रचार कित्या जां।
ताहली जे यीशु मुड़ीने लोकां च आया, तां इक माहणु तिसले आया, कने तिसजो झुकीने मत्था टेक्कया कने बोल्या,
यीशुये तिस पर दया करीने हात्थ रख्या, कने तिस्सो छुईने गलाया, “हऊँ चाँह भई तू ठीक हुई जाओ।”
कने तंजे सै तित्थी ते निकल़ीने रस्ते च जाये रां था, तां इक माहणु तिसलौ दौड़दा-दौड़दा आया, कने तिसरे सामणे गोडे टेक्कीने तिस्सो पुच्छया, “हे अव्वल गुरू, अनन्त जीवन पाणे रे खातर हऊँ क्या करूँ?”
सै चेलयां ते थोड़े जे दूर गया कने गोडयां रे भार प्राथना करने लगया,
फेरी गोडे टेक्कीने उचिया अवाज़ा च हाक पाई, “प्रभु, इस पापा खातर इन्हांजो माफ कर।” इसते बाद येढ़ा बोलीने सै मरीग्या।
इस खातर हऊँ परमेशर अहांरे पिता रे अग्गे घुटने टेक्कां।