7 सै इकदम खड़ा हुया कने अपणे घरौ चलिग्या।
पर इस खातर भई तुहें जाणी लवा भई मिन्जो यनि माहणुये रे पुत्रा जो धरतिया पर पाप माफ करने रा अधिकार आ।” तिने लकवे रे रोगिये जो गलाया, “उट्ठ, अपणिया पाल़किया चक कने घरौ चली जा।”
लोक येढ़ा देखीने डरीगे कने परमेशरा रे गीत गाणे लगे तिने जे माहणुआं जो येढ़ा अधिकार दित्या।