यीशुये ये सुणीने तिन्हांने गलाया, “भले चंगयां जो डाक्टरा री जरूरत नीं, पर बमाराँ जोई। हऊँ तिन्हां लोकां जो सदणे खातर नीं आईरा सै जे अप्पूँजो धर्मी समझां ये, पर तिन्हांजो सै जे जाणां ये भई सै पापी ये।”
तिसा भीड़ा च येढ़ि जनाना थी तिसाजो जे बारा साल्लां ते खून बैहणे री बमारी थी। तिसा जनाना ले सै जे किछ था सै सारा तिसे बैदां ले जाईने खर्ची दितिरा था, तां बी किसी ते ठीक नीं हुई थी।
पर लोकां री भीड़ ये जाणीगी भई सै कितो जाई कराँ, कने भीड़ तिसरे पिच्छे चलीपी। कने सै खुशी-खुशी तिन्हांने मिलया, कने तिन्हांने परमेशरा रे राज्जा री गल्लां करने लगया कने सै जे ठीक हूणा चाँह थे तिन्हाजो ठीक कित्या।