23 फेरी मांह तिन्हांने खुल्लेआम गलाई देणा, भई मैं कदीं नीं स्वीकार कित्या भई तुहें मेरे अपणे : “हे कुकर्म करने औल़यो, मेरे लाते दफा हुई जवा।”
तिने जबाब दित्या, हऊँ तुहांजो सच्च-सच्च बोलां, हऊँ तुहांजो नीं जाणदा।
“फेरी तिस अपणे सज्जे पासे औल़यां ने बोलणा, शापित लोको, मेरला ते चली जावा, कने सै आग्ग जे परमेशरे शैतान कने तिसरे दूतां खातर त्यार कित्तिरी, तिसा अनन्त अग्गी च जाईने पौआ।
ताहली जे घरा रा मालक यनि परमेशर उट्ठीने दरवाजा बन्द करी दो, कने तुहें बाहर खड़ीने दरवाजा खड़काईने विनती करीने बोलणे लगगे, ‘प्रभु जी, अहांरे खातर दरवाज खोल।’ पर तिस तुहांजो जबाब देणा भई, हऊँ तुहांजो नीं जाणदा, तुहें कित्तिते आईरे?
पर तिस बोलणा, हऊँ तुहांजो बोलां, ‘हऊँ तुहांजो नीं जाणदा तुहें किति रे। ओ कुकर्म करने औल़यो, तुहें सब मेरते दूर हुई जावा।’
अच्छा गवाल़ा हऊँ आ; हऊँ अपणियां भेड्डां जो जाणाँ, कने मेरियां भेड्डां मिन्जो जाणाँ इयां।
फेरी बी परमेशरे सै जे पक्की निऊं बणाईरी, सै मजबूत खढ़ीरी कने तिस पर ये लिखिरा : “प्रभु अपणे लोकां जो जाणाँ,” कने “सै जे कोई बोलां भई सै प्रभुये रा सै बुराईयां ते दूर रौ।”
पर कुत्ते, जादूगर, व्यभिचारी, हत्यारे, मूर्त्तिपूजक, कने हरेक झूट्ठा रा चाहणे औल़ा कने झुट्ठियां गल्लां बनाणे औल़ा बाहर रैहणा।