6 परमेशर तिन्हां लोकां जो आशीष देआं, सै जे सच्चाईया ने तियां जीणे री इच्छा रक्खां ये, तियां जे कोई भुक्खा रे वगत खाणे पीणे री इच्छा रक्खां, काँह्भई तिन्हौं परमेशर सच्चाईया ने जीणे रे लायक बणां।
परमेशर तिन्हां लोकां जो आशीष देआं, जो परमेशर चाँह, तिसजो सै लोक, सै जे ईमानदारिया ने ग्रहण करने री इच्छा रक्खां ये; काँह्भई तिन्हौ तिस तृप्त हुणे तक हरेक चीज़ देणी। परमेशर तिन्हां लोकां जो आशीष देआं, सै जे हुण रोया दे ओ, काँह्भई येढ़ा बगत औणा ताहली जे तुहां खुश हुईने हसणा।
पर सै जे कोई तिस पाणिये जो पींगे, सै जे माह तिस्सो देणा, तिस फेरी कदीं प्यासे नीं रैहणां; बल्कि सै पाणी जे हऊँ तिस्सो देंगा, सै तिसच इक पाणिये रा सोता बणी जाणा सै जे तिस्सो अनन्त जीवन देंगा।”
तिसा रोटिया खातर मेहणत नीं करा सै जे सड़ी जाईं, पर तिसा खातर मेहणत करा सै जे अनन्त जीवन देआं, सै जे माहणुये रे पुत्रा यनि मांह तुहांजो देणी; काँह्भई पिता यनि परमेशरे मिन्जो इ अधिकार दित्तिरा।”