20 काँह्भई हऊँ तुहांजो बोलां, भई तुहें शास्त्रियां कने फरीसियां रे धर्मा रे आचरणा ते बधीने व्यवहार करो, तां तुहांरा स्वर्गा रे राज्जा च दाखल हूणा सान आ।”
कने तियां जे इक माहणु अपणिया कुहाड़िया ने सै डाल़ जे बुरा फल़ ल्यावां तिसजो बड्डी टुक्की ने अग्गी च जल़ाणे जो त्यार आ, ठीक तियां इ परमेशर बी तुहौं तुहांरे पापां खातर सजा देणे जो त्यार आ।
सै जे मेरने, हे प्रभु, हे प्रभु, बोल्लां, तिन्हां चते हरेक स्वर्ग राज्जा च नीं जाणा, पर सै जे स्वर्गा च रैहणे औल़े मेरे पिता रिया इच्छा जो पूरी कराँ, सैई तिसच प्रवेश पाई सक्कां।
“तुहांजो बौहत भयानक सजा मिलणी! काँह्भई तुहें खेतां च दबोईरी तिन्हां कब्राँ साई ये, तिन्हां पर जे लोक अनजाणे च चलां ये कने नीं जाणदे भई तिन्हां कब्राँ च कितणी सड़ी रियां चिज़ां इयां।”
इतणे च ताहली जे हजाराँ रे हसाबे लोक कट्ठे हुईगे, येत्थी तक भई लोक इक्की दुज्जे जो धक्का मुक्की करने लगे, तां यीशु सब्बींते पैहले अपणे चेलयां खा मुड़या कने बोलणे लगया, “फरीसियां रे मलेड़े ते यनि तिन्हांरे दिखावटी कम्मां ते अप्पूँजो बचाईने रक्खा।
कने हऊँ तिस सौगी पूरी तरह ते इक हुई सक्कूं; कने ये इस खातर नींआ भई मैं व्यवस्था रा पालन कित्या तां परमेशर मेरे धर्मी हुणे री घोषणा कराँ, पर ये मसीह च विश्वास करने रिया वजह ते आ, कने सिर्फ मेरे मसीह च विश्वास करने रिया वजह नेई परमेशरे ये घोषणा कित्ती भई हऊँ धर्मी आ।
कने तिसच कोई बी अपवित्र चीज या गन्दा काम्म करने औल़ा, झूट्ठ बोलणे औल़ा, किसी बी तरिके ने नीं औणा, पर सिर्फ सै लोक तिन्हांरे नौं जे मेमने रिया जीवना रिया कताबा च लिखिरे।