यीशुये भीड़ा जो इक होर उदाहरण दित्या। तिने बोल्या, “ताहली जे परमेशरे अप्पूँजो राजे रे रुपा च दसणा शुरु कित्या, सै खेता रे इक्की मालका साई आ तिने जे अपणे दास्सां जो अपणे खेता च खरे ब्यू बाहणे जो भेज्या।
फेरी यीशुये अपणयां चेलयां ने बोल्या, ताहली जे माहणुये रे पुत्रा यनि मांह वापस औणा ताहली स्वर्गा रा राज तिन्हां दस कन्यां साई हूणा सै जे मशालां लेईने लाड़े ने मिलणे जो आईयां।
हऊँ तुहांजो बोलां; भई इयां इ, इक मन फिराणे औल़े पापिये रे बारे च बी स्वर्गा च आनन्द हूणा, जितना जे भई तुहां साई नड़िनुये लोकां खातर नीं हुन्दी सै जे सोच्चां ये भई अहें धर्मी ये, तिन्हाजो जे बुराईया ते मन फिराणे री जरूरत नीं।”
पर पैहले दमिश्क नगरा रे, फेरी यरूशलेम रे रैहणे औल़यां जो, फेरी यहूदिया रे सारे देशा च कने अन्यजातियां जो प्रचार कित्या, भई मन फिराणे कने परमेशरा खौ मुड़ीने मन फिराणे रे लायक काम्म करा।
इस खातर औआ मसीह रियां शिक्षां री शुरु रियां गल्लां जो दोहराईये नीं पर विश्वासा च परिपक्व हुन्दे जाईये। अहांजो भीं ते पैहलकिया शिक्षा रे बारे च यनिके मौती रिया तरफा जो लेई जाणे औल़े कम्मां ते मन फिरावा, कने परमेशरा पर विश्वास करना,