कने तुहें कफरनहूम नगरा रे लोको, क्या तुहें सोच्चां भई तुहांजो स्वर्गा च आदर दित्या जाणा? परमेशरा तुहांजो अधोलोका च सटणा! काँह्भई सै सामर्था रे काम्म जे तू च कित्तिरे, जे सै सदोम नगरा च कित्ते हुन्दे, तां सै नगर अज्जा तक टिक्कीरा हुन्दा।
“तुहें लोक सै जे जबूलून कने नप्ताली गोत्राँ रे कव्जे औल़यां इलाकेयां च रैं, सै जे तिस रस्ते पर ये सै जे गलील झीला ले कने यरदन नदिया रे पूर्वी कनारेयां पर बसीरे। ये गलील प्रदेशा रे येढ़े इलाके तित्थी जे कई गैर यहूदी रैं,
फेरी यीशुये तिन्हाजो गलाया, “शायद तुहां मेरे ऊपर ये कहावत जरूर बोलणी, भई बैद अप्पूँजो ठीक कर! कने जो किछ अहें सुणया भई जिस तरिके ने जे तैं कफरनहूम नगरा च सामर्था रे काम्म कित्ते, तिस तरिके ने येत्थी अपणे नगरा च काँह नीं करदा?
फेरी सै भीं ते गलील रे काना नगरा च गया, तित्थी जे तिने पाणिये जो दाखरस बणाया था। इस बार तित्थी राजे रा इक कर्मचारी था तिसरा मुण्डु जे कफरनहूम नगरा च बमार था।
इस खातर तां जे लोकें देख्या भई नांत ऊत्थी यीशु आ, कने नां तिसरे चेले, तां सै तिन्हां किश्तियां च बैट्ठे कने यीशुये जो टोलदे-टोलदे कफरनहूम नगरा च पुज्जीगे।