“देक्खा, ये मेरा सेबक आ, तिसजो जे मैं चुणीरा; ये मिन्जो प्यारा, हऊँ इसते बड़ा खुश आ: मांह अपणा ‘आत्मा’ इसरे बिच भेजणा, कने तिस सारयां देशां रे अन्यजातियां जो न्याय रा प्रचार करना।
सै हल्तियें गल्ल करयां इ कराँ था भई इक चमकदे हुये बद्दल़े सै ढक्कीले, कने बद्दल़ा चते अकाशवाणी हुई : भई “ये मेरा प्यारा पुत्र आ, तिसते जे हऊँ बड़ा खुश आ: इसरी सुणा।”
ताहली जे यीशु मसीहे परमेशर पिता ते आदर कने महिमा पाई, तां अहें पवित्र पहाड़ा पर तिस सौगी थे। तिस वगत परमेशरा ते सै जे सब्बीं ते महान आ ये अवाज़ आई, “ये मेरा प्यारा पुत्र आ, तिसते जे हऊँ खुश आ।” अहें खुद इसा अवाज़ा जो स्वर्गा ते औन्दे हुये सुणया।
ताहली जे अहें माहणुये रिया दित्ति रिया गवाहिया पर विश्वास करी लैं, तां परमेशरा री दितिरी गवाही त इसते बी बधीने इ; कने परमेशरा री गवाही येई भई तिने अपणे पुत्रा रे बारे च गवाही दित्ति।
कने स्वर्गा ते इक येढ़ि अवाज़ सुणी, सै जे पाणिये रे बौहत झरनयां कने गर्जणे साई अवाज़ थी, कने सै अवाज़ जे मैं सुणी सै येढ़ि थी, मन्नया वीणा बजाणे औल़े वीणा बजाया राँये।