70 पर पतरस सबनी रे सामणे मुकरीग्या तिने गलाया, “मिन्जो निआं पता भई तू क्या बोल्ली राईं।”
फेरी सै लोक जे यीशुये सौगी थे तिन्हां चते इक्की अपणी तलवार कड्डी कने महायाजका रे सेवका पर बार कित्या कने तिसरा कान्न डवाईत्या।
पर ये सब किछ इस खातर हुया भई भविष्यवक्तयां रा लिखिरा पूरा ओ।” फेरी तिसरे सारे चेले तिस्सो छड्डिने नट्ठीये।
पतरस तिसते दूर-दूर रैईने तिसते पिच्छे-पिच्छे महायाजका रे अंगणा तक चलीया, कने अन्त देखणे जो तित्थी पैहरेदाराँ सौगी तिन्हांरे बिच बैठीया।
पतरस हल्तियें बाहर अंगणा च इ नीचे बैठिरा था भई इक दासी तिसले आई कने गलाया, “तू बी त तिस गलीली यीशुये सौगी था।”
ताहली जे सै बाहर दरवाजे तक इ गया था भई इक होर जनाने सै देख्या कने जितने लोक ऊत्थी थे, तिन्हाने गलाया, “ये बी त यीशु नासरिये ने था।”
पतरसे इसा गल्ला ते नां किति कने गलाया, “नारी, हऊँ त तिस्सो जाणदा तक निआं!”
ये सच्च आ, सै तिन्हांरे अविश्वासा रिया वजह ने तोड़ीने सट्टीतियां, पर तुहें अपणे विश्वासा रे दमा पर अपणिया जगह टिक्कीरे रैयों, इस खातर इसरा घमण्ड देखां करदे बल्कि डरदे रैयां,
इस खातर सै जे समझां भई, “हऊँ विश्वासा च मजबूत आ,” सै चौकन्ने रौ भई किति पापा च नीं पई जाओ।
पर डरपोकां, अविश्वासियां, घिनौनयां, हत्यारयां, व्यभिचारियां, जादूगराँ, मूर्तीपूजकां, कने सब्बीं झुट्ठयां रा हिस्सा तिसा नदिया च मिलणा, सै जे अग्गी कने गन्धका ते भखदी रैयांई: ये दुज्जी मौत इ।”