इस खातर देक्खा, हऊँ तुहांले भविष्यवक्तयां कने बुद्धिमानां कने शास्त्रियां जो भेज्जां; कने तुहें तिन्हां चते किछ जो मारी देणा, कने किछ लोक क्रूसा पर चढ़ाणे कने किछ जो अपणे यहूदी सभा घराँ च कोड़े मारने कने इक्की नगरा ते दुज्जे नगरा च खदेड़दे फिरगे।
पर इन्हां सारियां गल्लां ते पैहले, तिन्हां माह पर विश्वास करने रिया वजह ने तुहें पकड़ने, कने सताणे, कने यहूदी सभा घराँ च सौंपणे, कने जेल्लां च पाये जाणे, कने राजयां कने राजपालां रे सामणे लैई जाणे।
तिन्हां तुहांजो यहूदी सभा घराँ चते कडी देणा : सचमुच इ सै बगत आया रां ताहली जे तुहां चते किसी जो बी मारीने तिन्हां येई सोचणा, भई सै परमेशरा री ही इच्छा पूरी करया रायें।
हऊँ येत जाणाँ, भई तू ओत्थी रैआं तित्थी जे शैतान राज कराँ; कने तू मांह पर लगातार मजबूतिया ने विश्वास कराँ कने तैं तिन्हां दिनां च बी मांह पर विश्वास करना नीं छड्डया, ताहली जे मेरा बफादार गवाह अन्तिपास तिसा जगह मारया गया, तित्थी जे शैतान वास कराँ।
मैं तिसजो जबाब दित्या, “हे स्वामी, हऊँ नीं जाणदा, पर तूई जाणाँ।” तिने मेरने गलाया, ये सै लोक ये, सै जे तिस बड़े दुखा ते निकल़ीने आईरे; इन्हें अपणे कपड़े मेमने रे खून्ना ने धोईने चिट्टे कित्तिरे।