तिस बगत यीशु अपणे चेलयां जो दसणे लगया, भई “मिन्जो यरूशलेम जाणा चाहिन्दा कने तित्थी यहूदी शास्त्रियां, बजुर्ग यहूदी नेतयां, कने मुखियायाजकां रे जरिये बड़ा दुख सहीने; मारया जाऊँ; फेरी तिज्जे दिन मूईरयां चा ते माह जिऊंदे हुई जाणा।”
फेरी यीशुये गलाया, “काँह्भई माहणुये रे पुत्रा रे खातर ये जरूरी आ भई सै मता दुख सओ, कने बजुर्गां, मुखियायाजकां कने शास्त्रियां हऊँ घटिया समझीने मारी देणा, पर तिज्जे दिन मांज भीं ते ज्यून्दे हुई जाणा।”
ताहली जे सै पहाड़ा परा ते उतरी राँ थे फेरी यीशुये तिन्हांजो ये हुक्म दित्या, भई “तदुआं तकौ जे माहणुये रा पुत्र यनि हऊँ मरीरयां चते नीं जी उठदा, तदुआं तकौ जो किछ तुहें देख्या सै किसी ने देहां बोलदे।”
पर हऊँ तुहांजो बोलां भई एलिय्याह त हुण तक आई पुज्जीरा, पर लोकें तिस्सो पछयाणया निआं; कने तिस सौगी तेढ़ा जे चाहया तेढ़ा कित्या। तियां इ माहणुये रे पुत्रा यनि मिन्जो बी तिन्हां सताणा।”
फेरी सारे लोक परमेशरा रिया बड्डिया सामर्था रे कम्मा ते हैरान हुये। यीशु सै जे किछ करया राँ था तिसजो देखीने सारे लोक ताहली जे हैरान हुई कराँ थे तिस बगत यीशुये अपणे चेलयां जो गलाया,