7 सै अप्पूँ चियें बचार करदे हुये गलाणे लगे, “हुई सक्कां तिने ये इस खातर बोल्या काँह्भई अहें रोटी सौगी नीं ल्याये।”
यीशुये तिन्हाने गलाया, “देक्खा, फरीसियां कने सदूकियां रे मलेड़े ते कने तिन्हांरे अविश्वासा कने झुट्ठिया शिक्षा ते बचीने रौआ।”
सै क्या सोच्ची रायें, यीशु ये जाणाँ था, इस खातर तिने बोल्या, “अरे कमजोर विश्वासियो, तुहें अप्पूँ चियें कजो सोच्ची रायें भई अहांले रोटी नीं?
दस्सा यूहन्ने जो बपतिस्मा किति ते मिलया? परमेशरा ते या माहणुये ते?” सै अप्पूँ चियें गल्ल बात करदे हुये गलाणे लगे, “जे अहें बोलां ये ‘परमेशरा ते’ तां इस अहांते पुछणा ‘फेरी तुहें तिस पर विश्वास काँह नीं करदे?’
फेरी चेलयां इसा गल्ला जो याद रखया; पर तिन्हें इस बारे च गलाणा शुरु कित्या, भई “मूईरयां चते जी उठणे रा क्या मतलब आ?”
ताहली जे सै अप्पूँ चियें गल्ल बात कने सोच विचार करी कराँ थे, ताहली इकदम यीशु ऊथी अपणे आप आईग्या, कने तिन्हाने सौगी-सौगी चलने लगया।
फेरी चेलयां च ये बैहस हुणे लगी भई अहां चते महान कुण आ।
पर पतरसे गलाया, “नां प्रभु, येढ़ा नीं हुई सकदा; काँह्भई मैं कदीं बी कोई अपवित्र या अशुद्ध चीज़ नीं खाद्दि री।”