फेरी फरीसी कने सदूकी यीशुये ले आये, सै तिस्सो परखणा चाँह थे इस खातर तिन्हे तिसजो कोई स्वर्गीय नशाण दसणे जो बोल्या ताकि पता लगी सक्को भई तिस्सो परमेशरे भेज्जिरा।
तुहें काँह नीं समझदे भई मैं तुहांजो रोटियां रे बारे च नीं गलाया? पर मैं त तुहांजो फरीसियां कने सदूकियां रे धोखे ते चौकन्ना रैहणे जो गलाया था सै जे मलेड़े साई आ।”
ताहली जे तिने बौहत सारे फरीसियां कने सदूकियां जो बपतिस्मा लेणे खातर अप्पूँ ले औंदे देख्या, तां यूहन्ने तिन्हाजो गलाया, “जहरीले सर्पा साई बुरे लोको, हऊँ तुहांजो खबरदार कराँ भई हरेक सै जे पाप कराँ तिसजो परमेशरा इक दिन सजा देणी, कने ये नीं सोच्चा भई तुहां इसा सजा ते बची जाणा।
इतणे च ताहली जे हजाराँ रे हसाबे लोक कट्ठे हुईगे, येत्थी तक भई लोक इक्की दुज्जे जो धक्का मुक्की करने लगे, तां यीशु सब्बींते पैहले अपणे चेलयां खा मुड़या कने बोलणे लगया, “फरीसियां रे मलेड़े ते यनि तिन्हांरे दिखावटी कम्मां ते अप्पूँजो बचाईने रक्खा।