18 काँह्भई यूहन्ना होरी लोकां साई न खान्दा आया न पीन्दा आया, पर लोक बोलां थे भई तिसच बुरीआत्मा इ।
चेले जो गुरुये रे, कने दास्सा जो अपणे स्वामिये रे बराबर हुणे ची सन्तोख करना चाहिन्दा; तां जे सै मिन्जो यनि घरा रे मालका जोई शैतान बोलां ये, तां तुहें तिन्हांते केढ़े व्यवहारा री आशा रक्खां ये?
अहें तुहांरे खातर खुशिया रे गीत गाए, पर तुहें नीं नच्चे; अहें दुख भरे गीत गाये, पर तुहें नीं रोये।
यूहन्ना ऊँटा रे बाल़ां रे कपड़े पैहनां था, कने अपणे लक्का पर चमड़े री पेट्टी बन्ही रखां था। टिट्टे कने जंगली शैहत तिसरा खाणा था।
पर फरीसी गलाई कराँ थे, “येत बुरीआत्मां जो शैतान्ना रे मुखिये री सहायता ने बाहर कड्डां।”
शास्त्री बी सै जे यरूशलेम नगरा ते आईरे थे, येढ़ा बोलणे लगे, “येत बुरीआत्मां रे मुखिये शैतान्ना रे सहारे बुरीआत्मां जो बाहर नकाल़ां।”
तिस परमेशरा रे खातर खास काम्म करना। तिस कदीं बी अंगूरां रा रस कने कोई नशीली चीज़ नीं पीणी; कने तिस अपणी मौआ रे गर्भा ची पवित्र आत्मा ते भरी जाणा।
तिन्हां चते जादातर लोक बोलणे लगे, “तिस पर बुरीआत्मा स्वार इ, कने सै पागल आ; तुहें तिसरी कजो सुणी कराँ ये?”
लोकें जबाब दित्या, “तू बुरीआत्मा रे वशा चा! तिज्जो कुण मारना चांह?”
ये सुणीने यहूदियें तिसने गलाया, “क्या अहांरा ये बोलणा ठीक नीं था भई तू सामरी आ, कने तूह च इक बुरीआत्मा इ?”
यहूदियें तिसने गलाया, “हुण अहें जाणीगे भई तूह च बुरीआत्मा समाईरी। अब्राहम मरीग्या, कने भविष्यवक्ते बी मरीये; कने तू बोल्लां, ‘जे कोई मेरियां सखाई रियां गल्लां रा पालन करगा, तिस कदीं नीं मरना।’
ताहली जे पौलुस इसा रितिया ने जवाब देई कराँ था, तां फेस्तुसे ऊच्चिया अवाज़ा च गलाया, “हे पौलुस, तू पागल आ। बौहती विध्यां ते तू पागल हुईगरा।”
पर हऊँ अपणे शरीरा जो कष्ट देआं कने वशा च रखां, येढ़ा नीं हो भई होरीं जो प्रचार करीने हऊँ खुद ईनाम पाणे रे खातर निकम्मा नीं बणुँ।