11 तुहें ताहली जे कदीं किसी नगरा या गाँवां च जाओ, तां ये पता करा भई तित्थी रुकणे जो विश्वास लैक कुण आ? कने तदुआं तक जे तित्थी ते आई नीं जाओ, तदुआं तक तिस इ घरा च रुकीरे रौआ।
रस्ते खातर न कोई झोल़ा रक्खयों, कोई फालतू कमीज, चप्पल़ कने सोट्ठी मत रखा, काँह्भई मजदूरा जो तिसरी रोटी मिलणी चाहिन्दी।
कने घरा च प्रवेश करदे हुये तिन्हांजो आशीष देआं।
कने तिने तिन्हांने गलाया, “जे कोई तुहांजो अपणे घरा च रैहणे खातर सद्दो, तां तदुआं तक जे तुहें तिस नगरा च रैयां ये, तदुआं तक तिसरे मेहमान बणी रौआ।
पर मतयां लोकां जो तिसरी ये गल्ल खरी नीं लगी। सै बुड़बुड़ करने लगे, भई “येत इक पापी ये रे घरें मेहमान बणीने चलीरा!”
जिस किसी घरा च तुहें जांगे तित्थी तुहें रुकयों, कने बिदा लेणे तक तित्थी ठैहरेयों।
तां जे तिसे अपणे घराने समेत बपतिस्मा लया, तां तिसे अहांने विनती किति, जे तुहें मिन्जो प्रभुये री विश्वासी समझां यें तां, चलीने मेरे घरा च रौआ, “कने सै अहांजो मनाई ने लई गई।”