4 जिस किसी घरा च तुहें जांगे तित्थी तुहें रुकयों, कने बिदा लेणे तक तित्थी ठैहरेयों।
तुहें ताहली जे कदीं किसी नगरा या गाँवां च जाओ, तां ये पता करा भई तित्थी रुकणे जो विश्वास लैक कुण आ? कने तदुआं तक जे तित्थी ते आई नीं जाओ, तदुआं तक तिस इ घरा च रुकीरे रौआ।
कने तिने तिन्हांने गलाया, “जे कोई तुहांजो अपणे घरा च रैहणे खातर सद्दो, तां तदुआं तक जे तुहें तिस नगरा च रैयां ये, तदुआं तक तिसरे मेहमान बणी रौआ।
तिने तिन्हांजो गलाया, “सफरा खातर कोई बी चीज़ सौगी लेईने नीं चलना, नां सोठी, नां झोल़ा, नां रोटी, नां पैसा धेल्ला कने न त पैहनीरे कपड़यां ते इलावा इक कपड़ा बी सौगी नीं नेणा।
जिस गाँवां रे लोक तुहांरा स्वागत नीं करो, तां तिसा जगह ते निकल़दे बगत अपणे पैराँ री धूड़ झाड़ी लेणी, तिसते जे तिन्हारे खलाफ गवाही हुई जाओ।”
तां जे तिसे अपणे घराने समेत बपतिस्मा लया, तां तिसे अहांने विनती किति, जे तुहें मिन्जो प्रभुये री विश्वासी समझां यें तां, चलीने मेरे घरा च रौआ, “कने सै अहांजो मनाई ने लई गई।”