कने फेरी आईने तिन्हां तिन्नां जो सुत्तीरा देख्या, काँह्भई तिन्हांरियां आक्खीं च निन्द इतणी जादा थी भई सै आक्खीं खोल्ही नीं पाया राँ थे : कने नीं जाणदे थे भई तिस्सो क्या जवाब दईये।
कने वचन शरीरा रा रुप लेईने आया; तिने अनुग्रह कने सच्चाईया ने भरी ने अहांरे बिच बास कित्या, कने अहें तिसरी येढ़ि महिमा देक्खी, तेढ़ी जे पिता रे इकलौते पुत्रा री महिमा हुआं इ।
“हे पिता! सै लोक जे तैं मिन्जो दित्तिरे, मेरी ये इच्छा इ भई तित्थी जे हऊँ आ तित्थी सै बी रौ, काँह्भई सै मेरिया तिसा महिमा जो देक्खी सक्को सै जे तैं मिन्जो दित्ति। काँह्भई संसारा रिया सृष्टिया ते पैहले तू मिन्जो प्यार कराँ था।
ताहली जे अहें तुहांजो अहांरे प्रभु यीशु मसीह री सामर्थ कने तिसरे दोवारा औणे रे बारे च दस्या था, तां अहें तुहांजो चलाकिया ने बणाईरी किछ कहाणियां नीं दस्यारां थे, पर अहें त तिसरिया महिमा रे चश्मदीद गवाह थे।
मेरे प्यारे मित्रो, हुण अहें परमेशरा री सन्तान ये कने हल्तियां तक ये प्रगट रुपा च नीं आईरा भई भविष्य च अहें क्या हुणे! जो बी हो, अहें ये जाणाँ ये भई ताहली जे मसीहे प्रगट हूणा, तां अहां बी तिसरे बराबर हूणा, काँह्भई अहां तिसजो तियां इ देखणा, तेढ़ा जे सै हाया।