तंजे यीशुये देख्या भई तिने समझा ने जवाब दित्या, तां तिसने गलाया, “परमेशरा जो राजे रे रुपा च ग्रहण करने ते तुहें बड़ा दूर नींये।” कने इसते बाद फेरी किसी जो यीशुये ते किछ पुछणे री हिम्मत नीं हुई।
फेरी तिसा जनाना खा मुड़ीने यीशुये शमौना जो गलाया, “क्या तू इसा जनाना जो देखीरां? जिस बगत हऊँ तेरे घरें आया, तां तैं रितिया रे मुतावक मेरे पैराँ धोणे जो पाणी नीं दित्या; पर इसे जनाने मेरे पैर अपणे आक्खीं रे परौल़यां ने सेड़े, कने अपणे बाल़ां ने पुंझे!
इस खातर तू समझी लै भई इसारे पाप, सै जे बौहत थे, माफ हुईगे, काँह्भई इसे मता प्यार कित्या। पर तिस माहणुये रे जे थोड़े पाप माफ हुए, सै थोड़ा प्यार दस्सां।”