न्याय रे दिन मतयां सारयां मेरने बोलणा; हे प्रभु, हे प्रभु, क्या अहें तेरे नौआं ते भविष्यवाणी नीं किति? कने तेरे नौआं ते बुरीआत्मां जो नीं कड्डया, कने तेरे नौआं ते बौहत सारे सामर्था रे काम्म नीं कित्ते?
येढ़ा देखीने सै फरीसी तिने जे यीशुये जो नियून्दा देईने सद्दीरा था, अपणे मना च सोचणे लगया, “इसते त येढ़ा साबित हुआं भई ये यीशु कोई भविष्यवक्ता निआं। काँह्भई जे सच्ची जो सै परमेशरा री तरफा ते भेजीरा हुन्दा, तां येढ़ा जाणी लेन्दा भई ये केढ़ी जनाना इ सै जे इसने छोइराँ इ कने सै कितणी बड्डी पापिन इ।”
यीशु समझी गया भई सै मेरियां गल्लां रा मतलब पुछणा चांये, इस खातर तिने तिन्हांजो गलाया, “हऊँ तुहांजो ये जे गलाया राँ, क्या इस पर वचार करया रायें, ‘थोड़े बगता तक तुहें मिन्जो नीं देखी सकगे, कने, थोड़े बगता बाद तुहां मिन्जो फेरी देखणे लगणा?’
हुण अहें समझीगे भई तू सब किछ जाणाँ, हुण किसी जो बी तेरते किछ बी पुछणे री जरूरत नीं, काँह्भई इसते अहांजो ये विश्वास हुईग्या भई तू परमेशरा रिया तरफा ते आईरा।”
सै रात के बगत यीशुये ले आया कने बोल्या, गुरू जी, हऊँ जाणाँ भई तुहें परमेशरा रिया तरफा ते अहांजो सखाणे आईरे, काँह्भई सै चमत्कार जे तुहें दस्सां ए तिस्सो परमेशरा रिया सहायता ते बगैर कोई बी नीं दस्सी सकदा।