फेरी यीशुये बाराँ चेलयां जो अप्पूँ ले सद्दया कने तिन्हांजो बुरीआत्मां जो निकाल़णे रा अधिकार दित्या। इसते बाद तिने तिन्हांजो दो-दो रा जोड़ा बणाईने लग-लग गाँवां च भेज्या।
इन्हां गल्लां ते बाद प्रभु यीशु बहत्तर होर चेलयां जो चुणां कने तिस-तिस नगर कने जगहां पर जे तिने जाणे री योजना बणाई थी, ऊथी जाणे ते पैहले तिन्हां चेलयां जो दो-दो करीने अपणे अग्गे भेज्या।
इक दिन यीशु इक्की जगह प्राथना करी रां था। जिस बगत सै प्राथना खत्म करी बैट्ठे, तां चेलयां चते इक्की तिन्हाले आई ने गलाया, “प्रभु जी, तियां जे यूहन्ने अपणे चेलयां जो प्राथना करना सखाया, तियां इ अहांजो बी तू प्राथना करना सखा।”
प्रभुये गलाया; “सै विश्वास लायक कने समझदार भण्डारी कुण हूणा, तिसरा मालक जे तिस्सो नोकराँ-चाकराँ पर मुखिया बणाईने घरा री रखवाल़ी करने कने ठीक बगता पर तिन्हांजो रोटी देणे री जिम्मेवारी सम्भाल़े।
पर येढ़ा सुणीने प्रभु यीशुये जबाब दित्या, “कपटियो! क्या तुहां चाते सारे इ विस्राम रे दिन काम्म नीं कराँ ये! क्या तुहें इस दिन अपणे बच्छुआं या गधे जो खुण्डा ते छड्डिने पाणी प्याणे नीं लेई जान्दे?
यीशुये जबाब दित्या, “अगर तुहांरा विश्वास राईया रे दाणे जितना बी हुन्दा, तां तुहें इस तूत्ता रे डाल़ा जो बोलदे, तू जड़ां ते पटोईने समुद्रा च लगी जा, तां सै बी तुहांरा हुक्म मन्नी लेंदा!”
जक्कई रोटी खान्दे वगत खड़ा हुईने प्रभु यीशुये ने बोलणे लगया; प्रभु जी, देक्खा हऊँ अपणिया धन-दौलता रा अधा हिस्सा गरीबां च बंडी देआं, कने जिस किसी रा जे मैं धोखा करीने लैईरा तिन्हांजो मांह चार गुणा वापस करीने देणा।
ताहली जे सै ऊथी पुज्जे ताहली तिन्हारे किछ बोलणे ते पैहले इ तिन्हारा इसा खबरा ने स्वागत कित्या भई “प्रभु सच्ची जोई जिऊंदा हुईग्या! तिने शमौन पतरसा जो दर्शण दित्या!”
तिन्हें दुईं चेलयां यीशुये ले आईने गलाया, “यूहन्ना बपतिस्मा देणे औल़े अहांजो तेरले ये पुछणे जो भेज्या, भई क्या तू सैई हाया सै जे औणे औल़ा, या अहें किसी दुज्जे री आशा रखिये?”