“जे पेड़ा जो खरा बोल्लो, तां तिसरे फल़ा जो बी खरा बोल्ला। जे पेड़ा जो बुरा बोल्लो, तां तिसरे फल़ा जो बी बुरा बोल्ला; काँह्भई पेड़ फल़ा तेई पछयाणया जां।
कने तियां जे इक माहणु अपणिया कुहाड़िया ने सै डाल़ जे बुरा फल़ ल्यावां तिसजो बड्डी टुक्की ने अग्गी च जल़ाणे जो त्यार आ, ठीक तियां इ परमेशर बी तुहौं तुहांरे पापां खातर सजा देणे जो त्यार आ।
कने तां जे तू अपणे इ अन्दरा री बुराई नीं देखदा, तां तू अपणे भाईये जो कियां बोल्ली सक्कां, भई ल्या भाई, हऊँ तेरिया कमियां जो दूर करी दूँ अरे कपटी, पैहले तू अपणिया बुराईया जो अपणे अन्दरा ते निकाल़? फेरी तांई तू ठीक ढंगा ने देक्खी पांगा कने अपणे भाईये रिया कमियां जो दूर करी सकगा।