फेरी राजे यनि मांह अपणे सज्जे पासे औल़यां ने बोलणा, मेरे पिता ते आशीष पाईरे लोको औआ! कने सै राज जे तुहांरे खातर संसारा जो बनाणे ते पैहले त्यार कित्तिरा तिसजो ग्रहण करा।
यीशुये ताहली जे लोकां री ये बड्डी भीड़ देक्खी, तां सै पहाड़िया परा जो थोड़ा जेआ ऊपर गया; कने ताहली जे तिन्हौं सखाणे खातर बैट्ठया तां तिसरे चेले तिसले आये।
पर अब्राहमे तिसजो गलाया, मेरे पुत्र, याद कर, भई तू अपणी पूरी जिन्दगिया च खरी चिज़ां पाई चुक्कीरा, कने तियां इ लाजरे बुरियां चिज़ां पाईयां: पर हुण सै येत्थी सुखी आ कने तू दुख सही कराँ।
“प्रभुरा आत्मा मेरे ऊपर आ, काँह्भई तिने गरीबां जो खुशखबरी सुनाणे रे खातर मेरा अभिषेक कीतिरा। तिने हऊँ भेजीरा, भई हऊँ सै जे शैतान्ना रिया कैदा चे तिन्हाजो छुटकारे रा, कने अन्हेयां जो नज़र पाणे री खुशखबरी देऊं, कने दुख तकलीफां च फसीरे लोकां जो छड़वाऊँ।
कने हरेक नगरा रे चेलयां रे मना जो मजबूत करदे रहे कने ये उपदेश देआं थे भई विश्वासा च बणीरे रौआ; कने ये बोलां थे, “अहांजो मते दुख सहीने परमेशरा रे राज्जा च जाणे मिलणा।”
अहें दुखां रे वगता च बी, हमेशा खुश ये; हलाँकि अहें गरीब ये, फेरी बी बौहत लोकां जो आत्मिकता च अमीर बणाई दें। लोक समझां ये अहांले किछ निआं, जबकि अहांले त सब किछ आ।
ताहली जे बौहत संकटा ते तिन्हांरा इम्तेहान हुया था तां बी सै बौहत खुश हुये कने हलाँकि ये बौहत गरीब थे फेरी भीं तिन्हें उदारता ने दुज्जे विश्वासियां री मदद करने जो पैसा दित्या।
परमेशर तिसजो आशीष देआं सै जे मुशिबतां च अटल रैयां काँह्भई परीक्षां च खरा उतरने ते बाद तिस अनन्त जीवना रा मुकट पैहनणा, तिस्सो जे परमेशरे अपणे प्यार करने औल़यां जो देणे रा वायदा कित्तिरा।
मेरे प्यारे साथी विश्वासियो, ध्याना ने सुणा, क्या परमेशरे तिन्हां लोकां जो नीं चुणीरा, सै जे संसारा रिया नजरां च गरीब ये, ताकि सै विश्वासा च अमीर हुई जो कने तिस राज्जा रे बारस बणो, तिसजो जे परमेशरे अपणयां भगतां जो देणे रा वायदा कित्तीरा?
हऊँ तेरे दुख, कने तेरी गरीबिया जो जाणाँ, पर तू अमीर आ! कने हऊँ तिन्हां रिया निंध्या जो बी जाणाँ सै लोक जे अप्पूँजो यहूदी बोलां ये, कने हये नींये, पर शैतान्ना री सभा ये।