5 शमौने जबाब दित्या, “गुरू जी, अहें पूरी रात इस खातर कड़ी मेहणत किति, पर इक बी मच्छी नीं पकड़ी सक्के, काँह्भई जे तुहें येढ़ा बोलां ये तां तुहांरे बोलणे ते हऊँ जाल़ पाई देआं।”
कने तिन्हें दूर खड़े हुईने यीशुये जो ऊच्चिया अवाज़ा च बोल्या, “यीशु, अहांरे मालक! मेहरवानी करीने अहां पर दया कर!”
फेरी तिन्हें नेड़े आईने तिस्सो जगाया कने बोलणे लगे, “गुरू जी! गुरू जी! अहें डुबी रायें!” यीशुये उट्ठीने तूफाना जो, कने पाणिये च उठदी लैहराँ जो फटकारया। तिसते बाद तूफान रुकिग्या, कने सब किछ शाँत हुईग्या!
इस पर यीशुये पुच्छया, “मेरने कुण छोया?” तां जे सारे मुकरने लगे, तां पतरस कने तिसरे साथियें गलाया, “स्वामी तिज्जो त सारिये भीड़े ढकी लरा, कने पले-पले तेरे ऊपर रुढ़ि कराँ इ।”
जिस बगत मूसा कने एलिय्याह जाणे लगे तां पतरस नां जाणदे हुये ये क्या बोलीराँ, “गुरू जी, ये खरा हुआ भई अहें येत्थी थे! अहां येत्थी तिन्न तम्बू बनाणे, इक तेरे खातर, इक मूसा खातर कने इक एलिय्याह रे खातर।”
यूहन्ने यीशुये ने गलाया, “स्वामी, अहें इक्की माहणुये जो तेरे नौआं ते बुरीआत्मा जो निकाल़दे देख्या, कने अहें तिस्सो मना कित्या, काँह्भई सै अहां चेलयां चते नीं था।”
जे तुहें मेरिया दस्सी रिया गल्ला पर चलां ये सै जे हऊँ बोलां, तां तुहें मेरे सच्चे दोस्त बणी जांये।
पर तिसरी माते सेवकां ने गलाया, “सै काम्म जे यीशु तुहांजो करने जो गलाओ तियां इ करयों।”
शमौन पतरसे तिन्हांजो गलाया, हऊँ मच्छियां पकड़ने जायेराँ। तिन्हें तिस्सो गलाया अहें बी तेरने सौगी चलां ये। तां सै तिसने चलीगे कने किश्तिया च बैठीने मच्छियां जो पकड़ने रे खातर चलीपे, पर तिसा राति सै किछ मनी पकड़ी सक्के।