सै लोक जे परमेशरा रे सन्देशा जो सुणना नीं चाहन्दे तिस्सो मता सुणादे। जे तुहें येढ़ा करगे, तां ये पवित्र चीज़ कुत्तयां जो कने मोती सूराँ रे अग्गे सटणे साई हुणे भई सै सिर्फ तिन्हौं पैराँ हेठ रौंदणा कने पलटी ने तिन्हां तुहांरा नुक्शान करना।”
यीशुये तिन्हाजो गलाया, “जाईने तिस गिदड़ियां साई जालिम माहणुये ने बोल्ली दे भई हऊँ आज्ज कने कल बुरीआत्मा जो नकाल़ां कने बमाराँ जो ठीक कराँ; कने तिज्जे दिन मांह अपणे कम्मा जो पूरा करना।
पवित्रशास्त्रा रा सै पाठ जे सै पढ़या रां था, सै ये था : “सै भेड्डां साई कटोणे जो पुजाया गया, कने तियां जे भेड्डा रा बच्चा अपणी ऊन कड्डणे औल़यां रे सामणे चुप-चाप रैयां, तियां इ तिने बी अपणा मुँह नीं खोल्या, ताहली जे लोक तिस्सो पीड़ा दें थे।
तिने गाल़ी सुणीने गाल़ी नीं दित्ति, कने दुख सैहीने किसी जो बी धमकी नीं दित्ति; बल्कि तिस सच्चा न्याय करने औल़े परमेशरा रे अग्गे तिने खुद अप्पूँजो सौंपीत्या।