30 तिस बगत तिन्हां लोकां पर्वतां जो बोलणा भई अहां पर पईजो, कने पहाड़ियां ने बोलणा भई अहांजो दब्बी देआ।
काँह्भई जे धर्मी माहणुये ने येढ़ा हुआं, तां कल्पना करा भई सजा पाणे रे लायक माहणुये सौगी क्या हूणा।”
सै पहाड़ कने टरयां ने बोलणे लगे, “अहांरे ऊपर पैई जावा; कने अहांजो तिसरिया नज़राँ ते सै जे संघासणा पर बैठिरा, कने मेमने रे गुस्से ते बचाई लै।
तिन्हां दिनां च माहणुआं मौत टोलणी, पर तिन्हांजो सै मिलणी नीं; तिन्हां मरने री इच्छा करनी, पर मौती तिन्हांते दूर नठणा।