56 इक दासिये अग्गी रिया लोई च तिस्सो बैठिरा देख्या, कने सै तिसखा घूरदी रैई। तिसे गलाया, “ये माहणु त यीशुये रे चेलयां चा ते इक आ!”
पतरस हल्तियें बाहर अंगणा च इ नीचे बैठिरा था भई इक दासी तिसले आई कने गलाया, “तू बी त तिस गलीली यीशुये सौगी था।”
तंजे सांझ हुई तां यीशु बारा चेलयां सौगी आया।
यीशुये गलाया, “इसाजो छडी दे,” “इसाजो काँह तंग कराँ? इसे त मेरने भला कित्या।
तां तिने फेरी भीं तिसरियां आक्खीं पर हात्थ रखे, कने अन्हे बड़े गौरा ने देख्या। सै ठीक हुईग्या, कने सब साफ-साफ देखणे लगया।
पैहरेदारें अंगणा च आग्ग बाल़ी कने तिसारे चऊँ पासयां बैठीगे, कने पतरस बी तिन्हारे बिच जाईने बैठिग्या।
पतरसे इसा गल्ला ते नां किति कने गलाया, “नारी, हऊँ त तिस्सो जाणदा तक निआं!”
तां दवारा पर पैहरा देणे औल़ी तिसे दासिये पतरसा जो गलाया, मिन्जो लगाँ भई तू बी यीशुये रा इक चेला? पतरसे जबाब दित्या, नां हऊँ निआं।