52 फेरी यीशुये पर हमला करने आईरे मुखियायाजकां, मन्दरा रे रखवाल़यां रे मुखियां जो, कने बजुर्गां जो गलाया, “क्या हऊँ कोई चोर या डाकू आ, भई तुहें मिन्जो पकड़ने खातर तलवारां कने डन्डे लेईने आईरे?
यीशु ताहली जे गलाणे इ लगीरा था भई यहूदा सै जे बाराँ चते इक था आया, तिस सौगी मुखियायाजकां कने लोकां रे बजुर्गां रिया तरफा ते इक बड्डी भीड़, तलवारां कने डन्डे लेईने आई।
तिस बगत यीशुये भीड़ा जो गलाया, “तुहें मिन्जो पकड़ने तलवारां कने डन्डयां लेईने इयां आये तियां जे किसी चोरा जो पकड़ने आईरे? हऊँ हर रोज मन्दरा च बैठीने उपदेश देआं था, पर ताहली तुहें हऊँ काँह नीं पकड़या।
काँह्भई हऊँ तुहांजो दस्सां भई पवित्रशास्त्रा च सै जे लिखिरा : तिस्सो अपराधियां ने सौगी गिणया गया, ये मेरे बारे च कित्ती री भविष्यवाणी थी, हुण तिसारा मांह् च पूरा हूणा जरूरी आ; काँह्भई मेरे बारे च सै जे किछ लिखिरा, सै सब किछ पूरा हूणा।”
ताहली जे हऊँ हर रोज मन्दरा च तुहांजो सौगी हुआं था, तां तुहें तिस बगत मिन्जो काँह नीं पकड़या? पर ये तुहांरा बगत आ, सै बगत, ताहली जे अन्धेरे री ताकत काम्म कराँ इ।”
तदुआं तक जे हऊँ तिन्हांने सौगी रैया, तेरे तिस नौआं रिया सामर्था ते सै जे तैं मिन्जो दित्तिरी, मैं तिन्हांरी हिफाजत किति, कने तिन्हेंजे अपणे खातर भटकणा हि चुणया तिन्हांजो छड्डीने तिन्हां च कोई बी नाश नीं हुआ, ताकि पवित्रशास्त्रा च जो किछ लिखिरा सै सच्च ओ।
तां सरदारे, पैहरेदाराँ ने सौगी मन्दरा रे अंगणा च जाईने, प्रेरितां जो ली अन्दया, पर जोर जबरदस्ती नीं, काँह्भई सै लोकां ते डराँ थे भई अहां पर पत्थर नीं बाओ।