हऊँ बोलां भई तू पतरस आ, कने तू माह च विश्वास करने औल़यां निऊँ हूणा, तियां जे भई इक बड्डी चट्टान किसी घरा री निऊँ हुआं इ; कने तिस पर मौती रा कोई जोर नीं चलना।
फेरी यीशुये अपणयां चेलेयां जो गलाया, “हऊँ तुहांजो सच बोलां भई तुहां चते किछ लोक सै जे येत्थी खढ़िरे, तदुआं तक नीं मरना, तदुआं तक जे परमेशरा जो सामर्था सौगी राज करदे हुए नीं देक्खी लो।”
कने हऊँ तुहांजो विश्वास दिलां भई येत्थी खढ़ी रयां चते किछ माहणु येढ़े भई तालुआं तक जे सै परमेशरा जो राज करदा हुआ देक्खी नीं लेन्दे तदुआं तक तिन्हाजो मौत नीं औणी।”